(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Κάθε μέρα είναι σταθμός, κάθε πετούμενο διοσημία, κάθε συνάντησις οιωνός. (Για τους μύστας της αυθορμήτου οσιότητος και απλότητος.)
2) Ό,τι έρχεται από ψηλά είναι καθαρό και αληθινό. Και είναι αυτό που χαρίζει την άδολη και γνήσια χαρά κι ελπίδα.
3) Η ζωή μας ιερό και άλυτο μυστήριο. Αλήθεια, ελευθερία κι αγάπη βραβείον ουράνιο για τους θνητούς όσον και βέβαιο μαρτύριο.
4) Ανάγκη βίας διδάσκαλος και προαγωγός. Είναι όταν οι θεοί απέχουν και οι θνητοί παίρνουν εξ ολοκλήρου στα χέρια των την καυτή πατάτα της μοίρας των.
5) Μοίρα θνητών εσύ, τραχεία, τραγική, που δεν αντέχεις κατάχρησι ούτε χαράς ούτε λύπης! Άνθρωπε, δεν είσαι πλασμένος για την άμετρο και απροσδόητο τόσο δυατυχία όσο και ευτυχία.
6) Προελαύνομεν γαρ εκ γενετής ανυποχώρητοι σ’ ένα ανελέητο πεδίο μάχης. Νάρκαι υπογείως, βομβαρδισμοί εξ αέρος. Οι εκλεκτοί οσφραίνονται τον αέρα του ενθουσιασμού, της νίκης και της δόξης. Όταν φθάσουν εκεί ο θάνατος είναι ζωή αληθινή και η απώλεια κέρδος.
7) Οι άτυχοι και μη εκλεκτοί συντηρούν την ελπίδα, ψάχνουν ευρείν ένα τίτλο, ένα νόημα, μια αιτία, ένα λόγο τέλος πάντων αφορμής ζωής ή θανάτου.
8) Ακόμα και ο ουράνιος θεός ημών ως κορυφαίο κι αυτός τραγικό πρόσωπο εμφανίζεται εις το επίγειον του ανθρώπου θεατρικόν δράμα. Οι απόστολοί του, αι πανίσχυροι ωργανωμέναι θρησκείαι και εξουσίαι, οι καλύτεροι διαφημισταί και μονοπωληταί του ειδώλου του είναι και οι πέραν πάσης υποψίας κληρονόμοι νεκροθάπται του.
9) Ευλογημένα είεν η πάσα βρώσις που σβήνει την πίκρα και το ποτό που κερδίζει την λύπη.
10) Συ δε μη πλούτον και ισχύν εξ άπαντος ζηλού. Σκόπει και τούτο: πως ό,τι κάνει εύκολη την ηδονή κάνει ευκολότερο και επικινδυνότερο το πάθος, το λάθος και την λύπη.
11) Και μέσα εις αυτόν τον παγκόσμιον τραγέλαφον, τον νεοταξικόν κυκεώνα… Προτιμότερο μια σκιά δική σου από μια λιακάδα ξένη.
12) ¨Δούλος τοις ανωτέροις του και τύραννος τοις κατωτέροις¨ η άγ(ρ)ια κουλτούρα των αποτυχημένων και αγροίκων. Ανελευθέρων και βαρβάρων η προσφιλής θρησκεία.
13) Και δεν αγαπούν πραγματικά την ζωή και τον άνθρωπο όσοι αγνώμονες και ασεβείς αρνησιπάτριδες. Γεννήματα μιας κακιάς απαίσιας ώρας. Δεν τους εθώπευσε ποτέ έκπαγλον κάλλος αγλαόμορφου θεού.
14) Κι αν δεν έμαθες, μάθε το: μέτρον και ταπεινοφροσύνη τα πιο βαθέα και στέρεα ηθικά θεμέλια εισίν του ανθρώπου και του πολιτισμού του.
15) Τα ράσα, ως λέγεται, δεν κάνουν μόνα τους την ιεροσύνη. Όπως μόνο τα κόμματα δεν κάνουν την αληθή ισονομική δημοκρατία. Υπάρχει γαρ κι αυτός ο λανθάνων ολοκληρωτισμός, ο διακομματικώς κοινοβουλευτικός.
16) Λαός χωρίς σύνταγμα ισονομικό είναι ναός χωρίς θεό δικαιοσύνης. Μα δεν έχομεν, κύριοι, ελεύθερο, υπεύθυνο και σοβαρόν κράτος δικαίου του προστατεύειν τον κάθε ευσυνείδητον υπάλληλον και έντιμον πολίτην. Εξ υπαρχής επί τούτω πάσχομεν.
17) Δύσκολο δε , εξαιρετικά δύσκολο, το ευρείν σήμερα χαρισματικό άνθρωπο. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Και οι όντως σοφοί, εκ φύσεως ταπεινοί, μη επιδειξίαι, αρχομανείς και αναγνωρίσιμοι όντες, προσέτι δε δια την φιλαλήθειαν αυτών διωκόμενοι, έτι μάλλον δια τούτο αφανέστεροι καθίστανται.
18) Δια τούτο και σπάνιον και προς εξαφάνισιν είδος γεγόνασι ποιηταί και φιλόσοφοι. Για ένα σκυλίσιο μεροκάματο και μια στάλα δημοσιότητα εγκατέλειψάν σε κι αυτοί, ω φτωχή και πικρά αλήθεια! Εις ρυπαρούς δημοσιογράφους μεταλλαχθέντες οι μεν, εις παπαγάλους παπάδες υπαλλήλους του δόγματος οι δε.
19) Ίδε ο άθλιος άνθρωπος του αιώνος τούτου! Ο βίος του χρεωμένος εκ των προτέρων, η προσωπική μυθολογία της καθημερινότητός του λεηλατημένη και μαζικοποιημένη. και οι τόκοι των ιδρώτων και βασάνων του βαρείς, κολασμένοι, τελεσίδικοι. Ζώντες νεκροί βιούντες μια προσομοίωσι ζωής.
20) Εθριάμβευε κάποτε το αθόρυβο μεγαλείο, το ευγενές της ιδέας όραμα. Γι αυτό και τα αγάλματα των θεών ήσαν γιγαντιαία. Ίνα προσευχόμενοι μη κάτω ως ελεεινοί δούλοι και επαίται στρέφωμεν τα όμματα αλλά άνω προς τους μακαρίους αστροκύκλους των θεών, πρόσχαροι και ευγνώμονες,, ευσταλείς και υψαύχενες ως ελεύθεροι Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου